Τεμπονέρας: Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι βαθιά αντικοινωνικό

ergasiako nomosxedio
e-forologia

Το εργασιακό νομοσχέδιο αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα στον κόσμο της εργασίας. Πλήττει την κοινωνική πλειοψηφία και όλους τους εργαζόμενους, του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Πλήττει τους ανέργους, καθώς ενθαρρύνει την υπερεκμετάλλευση, με μείωση αποδοχών των εργαζομένων και αποτρέπει τις νέες προσλήψεις.

Πλήττει κατεξοχήν τη νέα γενιά που την καταδικάζει σε ένα μέλλον φθηνής, ελαστικής εργασίας και εργασιακής επισφάλειας χωρίς δικαιώματα και θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενίσχυση του «brain drain». Πλήττει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού οι μειώσεις μισθών επιφέρουν και μείωση της κατανάλωσης, άρα πτώση και του τζίρου των επιχειρήσεων. Καταργεί το οκτάωρο, καθώς με τις ατομικές συμβάσεις, που προωθεί, επιβάλλει τη δεκάωρη εργασία χωρίς πρόσθετες αποδοχές, αλλά με "πληρωμή" σε ρεπό, διπλασιάζει τις φθηνές υπερωρίες, καταλύει τις συλλογικές συμβάσεις και οδηγεί σε ανεξέλεγκτες απολύσεις. Συνεχίζει τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών και την ενθάρρυνση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας. Πραγματοποιεί μία επίθεση χωρίς προηγούμενο στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και στην ουσία καταργεί το δικαίωμα της απεργίας, ενώ στοχεύει στον εκφοβισμό των εργαζομένων που διεκδικούν τα δικαιώματά τους με την διευκόλυνση απόλυσης των συνδικαλιστών και τη θέσπιση «αστικής ευθύνης» των σωματείων και των συνδικαλιστών.

Στην πραγματικότητα, καταλύει το δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης.

Η αναγκαία ως υποχρέωση της χώρας, και σε μεγάλο βαθμό αποσπασματική, ενσωμάτωση Ευρωπαϊκων Οδηγιών και Διεθνών Συμβάσεων για την αντιμετώπιση της βίας και της κακοποίησης στην εργασία, τις γονικές άδειες, καθώς και την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία, δεν μπορεί να συγκαλύψει τον αντικοινωνικό, αντιδημοκρατικό και αυταρχικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου, που οδηγεί στην επικράτηση της εργασιακής «ζούγκλας».

DIONISIS TEMPONERAS
O εργατολόγος κ. Διονύσης Τεμπονέρας

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο προβλέπει:

1.Τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση. Προβλέπει 10ώρη εργασία, δίχως πρόσθετη αμοιβή, για μια περίοδο αναφοράς (12 μήνες) αυξημένης απασχόλησης, με δυνατότητα συμψηφισμού εντός 6 μηνών, με λιγότερες ώρες δουλειάς, σε άλλη περίοδο μειωμένης απασχόλησης ή με τη χορήγηση ημερήσιας ανάπαυσης ή με συνδυασμό μειωμένων ωρών εργασίας και ρεπό. Επίσης, ο χρόνος εργασίας(διευθέτηση) θα μπορεί να ρυθμίζεται πλέον όχι με συλλογική, αλλά με ατομική σύμβαση εργασίας, όπου ο εργοδότης είναι κυρίαρχος.

2.Ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία μπορεί να παρασχεθεί πρόσθετη εργασία από εργαζόμενο μερικής απασχόλησης, «εφόσον συμφωνεί ο ίδιος», και κατά ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο σε σχέση με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας. Η δυνατότητα παροχής επιπλέον εργασίας από εργαζόμενους μερικής απασχόλησης και μάλιστα σε χρόνο που δεν είναι συνεχόμενος με αυτόν της μερικής απασχόλησης, πρόκειται να απορρυθμίσει πλήρως και να κατακερματίσει την ιδιωτική ζωή των μερικώς απασχολούμενων.

 

3.Άυξηση του αριθμού των νόμιμων υπερωριών στις 150 ώρες ετησίως, από τις 96 ώρες που ισχύει σήμερα στην βιομηχανία και 120 στις επιχειρήσεις υπηρεσιών. Συγχρόνως τίθεται ως ημερήσιο όριο νόμιμης υπερωρίας οι τρεις (3) ώρες, το οποίο αθροιζόμενο με το οκτάωρο και τη μία ώρα υπερεργασίας μας δίνει 12 ώρες ημερήσιας απασχόλησης. Ορίζεται ότι για κάθε ώρα παράνομης (σήμερα ορίζεται ως κατ΄εξαίρεση) υπερωρίας ο εργαζόμενος δικαιούται αποζημίωση ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 120%, από 80% που ισχύει σήμερα.

4.Ότι εργαζόμενος πλήρους ή μερικής απασχόλησης δύναται, κατόπιν ατομικής έγγραφης συμφωνίας με τον εργοδότη, να λάβει άδεια άνευ αποδοχών για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει το ένα έτος, η οποία δύναται να παραταθεί με νεότερη συμφωνία των μερών. Μέχρι τώρα αντίστοιχη δυνατότητα υπήρχε μόνο κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου και ίσχυε εθιμικά.

5.Την διεύρυνση της εργασίας τις Κυριακές. Πρόκειται για περαιτέρω «απελευθέρωση» στις επιχειρήσεις, που έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν τις Κυριακές.

6.Ότι αν η απόλυση πάσχει για οικονομικοτεχνικούς λόγους, απαλλάσσεται ο εργοδότης από τις συνέπειες της υπερημερίας του και συρρικνώνει την προστασία του εργαζόμενου από την απόλυση, καθόσον του στερεί το δικαίωμα στους μισθούς υπερημερίας και στη θέση εργασίας του. Στο νομοσχέδιο νομοθετείται η συμπλήρωση της αποζημίωσης σε περίπτωση ευλογης αμφιβολίας ως προς το ύψος της και δύναται να συμπληρωθεί το υπολειπόμενο ποσό.

7.Η Επιθεώρηση Εργασίας συστήνεται ως ανεξάρτητη αρχή και δεν υπόκειται πλέον σε ιεραρχικό έλεγχο ή εποπτεία από τον Υπουργό Εργασίας. Τα όργανα Διοίκησης της Επιθεώρησης Εργασίας είναι ο Διοικητής και το Συμβούλιο Διοίκησης.

8.Θεσπίζεται η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας, με σκοπό την on-line παρακολούθηση του πραγματικού ωραρίου των εργαζομένων, την καταπολέμηση της «μαύρης εργασίας» και των απλήρωτων υπερωριών. Η ψηφιακή κάρτα εργασίας είναι χρήσιμο εργαλείο, δεν αποτελεί όμως πανάκεια. Προϋπόθεση για την αποτελεσματική εφαρμογή της είναι η ύπαρξη αποτελεσματικού ελεγκτικού μηχανισμού, που δεν διασφαλίζεται από μια κυβέρνηση που καταργεί το ΣΕΠΕ και ενθαρρύνει την παραβατικότητα στην αγορά εργασίας. Ενώ η απορρύθμιση του ωραρίου συντελείται άμεσα (διευθέτηση, υπερωρίες, τηλεργασία κλπ) ο εποπτικός μηχανισμός θα ισχύσει πιλοτικά και σε μεταγενέστερο χρόνο. Είναι αβέβαιο πως θα γίνονται οι έλεγχοι κατά την μεταβατική περίοδο.

9.Οξεία επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, στην συλλογική αυτονομία και στο δικαίωμα στην απεργία. Συνθήκες εκφοβισμού των εργαζομένων και των συνδικαλιστών. Κατάργηση βασικών ρυθμίσεων του εμβληματικού συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982. Ακυρώνεται το δημοκρατικό, συμμετοχικό, συνδικαλιστικό κεκτημένο, που κερδήθηκε, με τους αγώνες και τις θυσίες των εργαζομένων. Η κυβέρνηση, για να μπορέσει να περάσει πλήθος αντεργατικών ρυθμίσεων (απορρύθμιση ωραρίου-υπερωριών, δομικές αλλαγές στο δίκαιο της καταγγελίας, απαξίωση του ΣΕΠΕ κλπ.) επιδιώκει να δημιουργήσει ιδεολογικά και νομικά τετελεσμένα, ναρκοθετώντας το μέλλον του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος. Το σχέδιο νόμου όπως κατατέθηκε στη Βουλή ουσιαστικά ακυρώνει το δικαίωμα στην απεργία και ενισχύει τις συνδικαλιστικές διώξεις.

Συνολικά πρόκειται για ένα νομοσχέδιο αντεργατικό, αντιαναπτυξιακό και αντιλαϊκό, που γυρίζει το εργατικό δίκαιο και τη δημοκρατία, δεκαετίες πίσω.

 

Διονύσης Τεμπονέρας

Δικηγόρος- Εργατολόγος

Περισσότερα σε Άρθρα