Ένα πήλινο εύρημα από ομοίωμα πλοίου που χρονολογείται στην μυκηναϊκή εποχή (12ος π.Χ. αιώνας) και είναι το μοναδικό δείγμα για όλη τη Θεσσαλία, ήταν το φετινό ανέλπιστο εύρημα στον μυκηναϊκό οικισμό που ανασκάπτεται στο Μακρυχώρι Λάρισας.
Η χρήση ενός λίθινου ανοιχτού χώρου (σαν πλατεία) προβληματίζει τους αρχαιολόγους, οι οποίοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως στο Μακρυχώρι βρισκόταν ο βορειότερος μέχρι σήμερα ανασκαμμένος μυκηναϊκός οικισμός στη Θεσσαλία.
Σημαντικά κτερίσματα έχουν βρεθεί σε παιδική ταφή, ανάμεσά τους και τμήματα περιδέραιου από υαλόμαζα, όπως και μία σφραγίδα με εικόνα ή σκηνή πιθανόν με ζώα. Τα τελευταία δεδομένα από την ανασκαφή στον μυκηναϊκό οικισμό στο Μακρυχώρι Λάρισας, παρουσίασαν πρόσφατα σε εκδήλωση που έγινε στο Βόλο, η καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Ιφιγένεια Τουρναβίτου και ο αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας, Γιώργος Τουφεξής.
Στον οικισμό που εκκενώθηκε αιφνιδιαστικά, άγνωστο για ποιο λόγο, βρέθηκαν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα 3-4 οικιών και ενός μεγαλύτερου κτιρίου -το λεγόμενο βόρειο κτίριο- που χρονολογούνται στον 13-12ο π.Χ. αιώνα, καθώς επίσης και μεγάλος δρόμος, πλάτους 3 μέτρων.
Στην είσοδο της εύφορης κοιλάδας των Τεμπών, οι κάτοικοί του ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ υπήρχε και το τεχνητό άνδηρο σαν πεζούλα (σαν πλατεία), πιθανόν ανοιχτός χώρος συναθροίσεων-όπως προκύπτει τουλάχιστον από τα μέχρι τώρα στοιχεία, αν και οι αρχαιολόγοι είναι επιφυλακτικοί ως προς την ερμηνεία του.
«Ήταν ένας πολύ σημαντικός οικισμός σε ένα κομβικό σημείο που εξυπηρετούσε το εμπόριο μεταξύ Θεσσαλίας και Μακεδονίας», δήλωσε στο «Έθνος της Κυριακής» η κ. Τουρναβίτου. Σε στρώμα καταστροφής ενός κτιρίου, από λίθινες πλάκες και λίθινες πασσαλοθήκες βρέθηκε το πήλινο ομοίωμα πλοίου, σε τρία κομμάτια, εύρημα πρωτόγνωρο για την Θεσσαλία.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο στην ευρύτερη περιοχή, εκτιμάται πως έφτασε στο Μακρυχώρι Λάρισας είτε με κάποιον…γυρολόγο, είτε κάποιος κάτοικος του οικισμού το έφερε από τον νότο.
Το ομοίωμα πλοίου είναι εξαιρετικής ποιότητας, μήκους 13,6 εκατ., πλάτους 4 εκατ. και ύψους 3,2 εκατ. Σώζεται τμήμα της πρύμνης και το μεγαλύτερο μέρος του κυρίως σώματος του πλοίου, με τμήμα της κουπαστής και οξυπύθμενη τροπίδια (καρίνα).
Ένα κτίριο με περίβολο είναι επίσης σπάνιο για την περιοχή και εκτιμάται ότι σε αυτό διέμενε εύπορη οικογένεια με σημαίνουσα οικονομική και κοινωνική θέση. «Το ενδιαφέρον για τους μυκηναϊκούς οικισμούς της Θεσσαλίας είναι πως χτίστηκαν όχι στην κορυφή των λόφων, αλλά σε πεδινό έδαφος και πλην της Πέτρας Κάρλας δεν είχαν οχυρώσεις», ανέφερε η κ. Τουρναβίτου.
Στο εσωτερικό του οικισμού εντοπίστηκαν έξι ταφές της μυκηναϊκής περιόδου, από τις οποίες ξεχωρίζει αυτή του παιδιού ηλικίας 6-10 χρόνων. Βρέθηκαν τμήματα του κρανίου και διάσπαρτα μέλη, όχι όμως και οστά της λεκάνης, έτσι δεν μπορεί να προσδιοριστεί το φύλο του νεκρού.
Σύμφωνα με τον κ. Τουφεξή, ο μυκηναϊκός κυβωτιόσχημος τάφος ήταν λαξευμένος στον υποκείμενο φυσικό βράχο, δηλαδή σε φυσικό υπέδαφος, στο εσωτερικό του υπαίθριου χώρου της αυλής ανατολικά του βόρειου κτιρίου. Η διάνοιξη και η χρήση του χρονολογείται σε προγενέστερη περίοδο, όχι μόνο της ενσωμάτωσης του υπαίθριου χώρου στο κτίριο, αλλά και της οικοδόμησης του μυκηναϊκού συγκροτήματος.
Πηγή: onlarissa.gr
