Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το ΕΣΡ προσφεύγει ο δικηγόρος της 33χρονης, Βασίλης Νουλέζας.
Ειδικότερα, σε ανάρτησή του στο facebook αναφέρει:
«Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της πριν την δίκη για διερεύνηση άλλων ποινικών αδικημάτων ή εμπλοκής έτερων προσώπων, συνέβαλε στην πρόωρη ενοχοποίηση και διασυρμό της.
Οι δημόσιες αναφορές για την ενοχή της κάμπτουν το τεκμήριο αθωότητας.
Τα ΜΜΕ διαπράττουν το ολίσθημα να ενοχοποιούν , στοχοποιούν (και)τον Συνήγορο υπεράσπισης της κατηγορούμενης .Πέραν ότι προδικάζουν αυθαίρετα , σχολιάζοντας πραγματικά γεγονότα την έκβαση της δίκης .
Διότι όπως δηλώνει έχει καταστρατηγηθει και ποδοπατηθει σχεδόν παραβιαστεί βάναυσα κυριολεκτικά το τεκμήριο αθωότητας θεμελιώδες στοιχείο δίκαιης δίκης το δικονομικό αξίωμα in dubio pro reo(κάθε αμφιβολία υπέρ του κατηγορουμένου) της κατηγορούμενης για την αρπαγή, ασέλγεια και βιασμό της ανήλικης μαθήτριας που εκπροσωπεί
Έχει καταδικασθεί και κριθεί προκαταβολικά ένοχη από τα ΜΜΕ που κατασπαράσσουν ως όρνεα το θύμα (κτγρμνη) παραχαράσσουν, αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν με πηχαίους τρομακτικός τίτλους έχοντας αποκτήσει ισχύ μεγάλη χάριν της κερδοφόρας τηλεθέασης συστηματικά την αλήθεια κατά ευθεία παράβαση των κανόνων Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας διοχετεύουν ειδήσεις υπερβολικές και αναληθείς με τη συμβολή συνεισφορά των Δικηγόρων της οικογένειας που προεξοφλούν δημόσια χωρίς καμία επιφύλαξη χωρίς αποδεικτικά στοιχεία πάρα μόνον με αποχρώσεις ενδείξεις την υπαιτιότητα της ακόμη και για βαρύτατα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα που διερευνώνται η Δεν περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο πριν ακόμη απολογηθεί στην κ.Ανακρίτρια Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. προκαταλαμβάνοντας αρνητικά την κοινή γνώμη και επηρεάζοντας δυσμενώς την Δικαιοσύνη.
Σημειώνει ότι με την πρόσφατη τροποποίηση του ΚΠΔ.Μεταξύ άλλων, το νέο σχέδιο νόμου προβλέπει ότι ο ύποπτος ή κατηγορούμενος έχει δικαίωμα να ασκήσει αγωγή αποζημίωσης προς αποκατάσταση της βλάβης την οποία υπέστη εξαιτίας της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητάς του από δηλώσεις δημόσιων αρχών που έλαβαν χώρα σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πριν την έκδοση της απόφασης σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό, οι οποίες αναφέρονται κατά τρόπο άμεσο στην εκκρεμή ποινική διαδικασία και είτε παροτρύνουν το κοινό να πιστέψει στην ενοχή του είτε προβαίνουν σε εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών με την οποία προδικάζουν τη δικαστική κρίση της υπόθεσης.
Ο σεβασμός στο τεκμήριο αθωότητας κατοχυρώνεται στο ημεδαπό δίκαιο από διάταξη υπερνομοθετικής ισχύος και συγκεκριμένα από το άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ. Ωστόσο, η απλή αναφορά στην ΕΣΔΑ, και συγκεκριμένα στο άρθρο 6 παρ. 2, δεν αρκεί για να τηρηθεί η υποχρέωση της Ελλάδας προς ενσωμάτωση της Οδηγίας, όπως προκύπτει από τη σκέψη υπ' αριθμ. 5 του Προοιμίου («Μολονότι τα κράτη μέλη είναι συμβαλλόμενο μέρος της ΕΣΔΑ και του ΔΣΑΠΔ, η εμπειρία έχει δείξει ότι το γεγονός αυτό από μόνο του δεν εξασφαλίζει πάντοτε επαρκή βαθμό εμπιστοσύνης στα συστήματα απονομής ποινικής δικαιοσύνης των άλλων κρατών μελών»). Πρέπει συνεπώς να θεσπιστεί ρητή διάταξη στο εθνικό δίκαιο, έστω και αν το κανονιστικό της βεληνεκές θα είναι από πρακτικής άποψης περιορισμένο, υπό την έννοια ότι θα αποτελεί μια πανηγυρική διακήρυξη της ήδη ισχύουσας αρχής.
Προβλέπεται δε το δικαίωμά του υπόπτου ή κατηγορουμένου να ασκήσει αγωγή αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 105 και 106 ΕισΝΑΚ προς αποκατάσταση της βλάβης την οποία υπέστη εξαιτίας της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητάς του από δηλώσεις δημόσιων αξιωματούχων σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πριν την έκδοση απόφασης σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό.
Σε ό,τι αφορά το ΕΣΡ υπενθυμίζει:Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, που αποτελεί ανεξάρτητη διοικητική αρχή με αποφασιστική αρμοδιότητα, όταν διαπιστώνει παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών, μπορεί να προβεί στη διατύπωση υποχρεωτικής γνωμοδότησης, δηλ. αυτοτελούς διοικητικής Πράξης, περί επιβολής από τον Υπουργό Τύπου των κυρώσεων του άρθρου 4 Ν. 2328/95, η οποία υπόκειται μόνο σε έλεγχο νομιμότητας. από τα στοιχεία του φακέλου. Η παράλειψη κλήσης του διοικούμενου για την άσκηση του δικαιώματος ακρόασης καλύπτεται, εάν ο διοικούμενος ανέπτυξε τις απόψεις του με υπόμνημα.
Τι προβλέπει η ΕΣΔΑ που παραβιάζεται:Η Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, γνωστή και ως Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), υιοθετήθηκε υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης[1] το 1950 με σκοπό την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης συμμετέχουν στη Σύμβαση, όπως επίσης αναμένεται από τα νέα μέλη να την επικυρώσουν το ταχύτερο δυνατό.
Βάσει της Σύμβασης ιδρύθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο πολίτης που θεωρεί ότι έχουν παραβιαστεί τα δικαιώματά του σύμφωνα με τη Σύμβαση από ένα κράτος μέλος μπορεί να φέρει την υπόθεση στο Δικαστήριο. Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου είναι νομικά δεσμευτικές και το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να επιδικάσει αποζημίωση. Το καθεστώς που δίνει τη δυνατότητα να προστατεύονται οι πολίτες από παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί καινοτομία όσον αφορά τις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς παρέχει στο άτομο έναν ενεργό ρόλο στη διεθνή σκηνή (παραδοσιακά, μόνο τα κράτη θεωρούνταν υποκείμενα της διεθνούς νομοθεσίας). Η ΕΣΔΑ παραμένει η μόνη διεθνής συμφωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα που παρέχει αυτό τον υψηλό βαθμό προστασίας του ατόμου. Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να φέρουν υποθέσεις εναντίον άλλων κρατών μελών στο Δικαστήριο, αν και αυτή η δυνατότητα σπάνια χρησιμοποιείται.
Η Σύμβαση περιλαμβάνει αρκετά πρωτόκολλα. Για παράδειγμα, το Πρωτόκολλο 6 απαγορεύει την θανατική ποινή με εξαίρεση σε καιρό πολέμου. Η αποδοχή των πρωτοκόλλων ποικίλλει για κάθε κράτος μέλος, αν και είναι κατανοητό ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να συμμετέχουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα πρωτόκολλα.Πριν από την έναρξη της ισχύος του Πρωτοκόλλου 11, δεν παρεχόταν η δυνατότητα στον πολίτη να έχει άμεση πρόσβαση στο Δικαστήριο· θα έπρεπε να κάνουν αίτηση στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία εφόσον κατέληγε στο ότι ήταν καλά θεμελιωμένη η υπόθεση, θα έφερνε την υπόθεση στο Δικαστήριο εκ μέρους του ατόμου. Επιπλέον, όταν επικυρωνόταν η Σύμβαση, τα κράτη μπορούσαν να επιλέξουν να μην αποδεχτούν κάποιες από τις προτάσεις που παρείχαν τη δυνατότητα στον πολίτη άμεσης πρόσβασης στην Επιτροπή, και κατά συνέπεια μειωνόταν η δυνατότητα δικονομικής προστασίας του πολίτη.
Το Πρωτόκολλο 11 κατάργησε την Επιτροπή, αύξησε το μέγεθος του Δικαστηρίου (παρέχοντάς του λειτουργίες και εξουσίες οι οποίες ανήκαν προηγουμένως στην Επιτροπή), και επέτρεψε στους πολίτες να φέρουν τις υποθέσεις τους σε αυτό απευθείας. Με την επικύρωση του Πρωτοκόλλου 11, όλα τα κράτη μέλη αποδέχτηκαν τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να αποφαίνεται για υποθέσεις πολιτών εναντίον τους».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
